A clear and distinct verbal representation of this new reality in journalism which, yet, remains quite blurred and unspecified in terms of content, by and large, due to its novelty and the fact that it lacks established patterns and standards of practice. These frames known as ethics and guidelines are issues widely discussed over the meeting tables of the largest and most influential /powerful new media worldwide. It is not to be overlooked that increasing concern upon ethical principles derived from successive transgressions of journalists’ code of practice as manifested in rising competition with citizens’ participation in journalism (outsourcing) and the dominance of blogs, twitter and face book as reliable sources of information along with the traditional means.
But what is ethics? Is it a system of rules and codes? In what way can journalism integrate these codes effectively? Can it merely by making every possible effort to ensure reliability and avoiding plagiarism? Do honesty, signature and appeal of source complete this binding frame? Do journalists scrutinize all sources and do all aspects of the story come to their attention? One would say that a journalist definitely needs transparency in addition to a personal set of practice standards. Correspondingly the media need to have their own rules. The combination which accommodates the information of the public would be ideal. However, the necessity for a personal code of practice becomes more imperative when the information is transmitted through the social media or is drawn from them without sufficient beforehand enquiries and verification by the journalist. In any case, journalism encounters new ethical dilemmas while it gradually changes into a means of a sort of mechanical, interaction flow. It sounds almost impossible to designate media ethics for online journalism. The nature of working so as to inform the public through the web has altered the sequential structure of standard rules followed by journalists. In the social media immediacy has taken the place of accuracy, the basic value of traditional journalism, resulting in, more often than not, an overflow of pre-publication unverified news in the name of speed and interaction. In other words, the Internet provides speed but the journalist’s credibility can be doubted.
Rumors and speculations are immediately transformed into “information” as soon as a journalist mediates. False/untruthful news reporting can be the result of constant pressure for immediate publication of more and more content postulated by the brands and integrally bound to the parameter of “timing”.
Despite the fact that technology provides opportunities for more transparency, the mass of poorly verified and unreliable information distorts the news content and misleads public opinion.
The devil is in the details, considering that the same story can be presented in multiple ways leading to multiple conclusions. These are commonplace issues in online journalism. What is more, one should consider the unequal dimension which refers to the information of citizens who do not have access to digital media news.
One should not forget that online journalism is addressed to millions of Internet users with different languages, cultures and ethical codes all over the world.
Nevertheless, gate keeping does not seem to be the solution. Rules for copyright protection fall apart like a paper tower. Boundaries to plagiarism seem to be wiping out. Distinction between a professional journalist and a blogger has become difficult to be made. The fact that the first follows particular practices and guidelines is of trivial importance, since nobody expects from citizens- journalists to keep to the same code of rules. Journalists and the media employing them have their own standards of practice and ethics within their working environments. On the other hand, citizens who actively work as journalists ought to exhibit, via their practice, that they abide by certain rules and patterns without being obligated to do so. The participation of both sides in the highly competitive battlefield of social media pushes participants to a competition of a peculiar type regarding who is the first to transmit the latest news and who is the insider who deserves the “influencer” title. The fundamental principles of validity and reliability are no longer applied and ensured before reporting the news and investigative journalism which traditionally pursued credibility has difficulties in finding funds. Political powers and economic interests try hard to corrupt the global information system. Some media organizations have become the propagandistic mouthpieces of powerful vested interests which enforce their power using as tools terror and speculation both in the web media and television. To sum up, it is an arguable question to ask whether democracy, the public interest and the citizen are being abandoned or ignored due to the autistic behavior of contemporary media organizations, the pursuit of benefit and the power of outsourcing. Within a highly competitive environment, a financial crisis, a crisis in institutions, values and principles, literally in the middle of a war between traditional journalism and online information, in the course of a severe parallel conflict between the large media organizations (including the web) and social media, the necessity to initiate a serious discussion on codes of practice and models, ethics and guidelines is mandatory. Otherwise the Press is bound hand and foot with the same bondage it possesses.

Οι κανόνες αυτοί, γνωστοί ως ethics and guidelines, βρίσκονται σε κάθε τραπέζι συσκέψεων στα μεγαλύτερα και σημαντικότερα new media του κόσμου. Δεν παραβλέπεται το ότι αυτό προκλήθηκε από τις αλλεπάλληλες παραβιάσεις του κώδικα δημοσιογραφικής  δεοντολογίας,  παράλληλα με την ανάπτυξη του ανταγωνισμού και τον κατακλυσμό της ενημέρωσης από τα blogs, το twitter και το face book, καθώς και την δημοσιογραφία των πολιτών. 
Όμως, τι είναι ηθική; Μήπως ένα σύστημα κανόνων; Πως τους ενσωματώνει αυτούς η δημοσιογραφία; Καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια  εγκυρότητας και αποφυγής της λογοκλοπής, μόνον;  Η ειλικρίνεια, η υπογραφή, η επίκληση πηγής ολοκληρώνουν το δεσμευτικό πλαίσιο; Ο δημοσιογράφος σήμερα παίρνει υπόψη όλες τις πηγές; Βλέπει όλες τις πλευρές μιας ιστορίας;
Θα έλεγε κανείς ότι ο δημοσιογράφος χρειάζεται σίγουρα τη διαφάνεια.  Επίσης έναν προσωπικό κώδικα δεοντολογίας. Αντιστοίχως τα ΜΜΕ χρειάζονται τους δικούς τους κανόνες. Ο ιδανικός συνδυασμός είναι εκείνος που υπηρετεί την ενημέρωση του πολίτη. Ωστόσο, όταν ο δημοσιογράφος μεταδίδει κάτι στα social media ή αντλεί από αυτά πληροφορίες, χωρίς τεκμηρίωση, τότε φαίνεται όλο και πιο απαραίτητος ο προσωπικός του κώδικας δεοντολογίας.
Σε κάθε περίπτωση, η δημοσιογραφία αντιμετωπίζει νέα ηθικά διλήμματα, κατά τη φάση μετεξέλιξής της σε μια διαδικασία μηχανικής. Στην μεταμόρφωση σε μια διαδικασία επικοινωνιακής ροής!
Ακούγεται σχεδόν αδύνατον να ορίσουμε κανόνες για την online δημοσιογραφία. Η φύση της εργασίας με τη χρήση του web άλλαξε την ιεράρχηση των κανόνων λειτουργίας του δημοσιογράφου. Μπήκε πρώτη η αμεσότητα και δεύτερη η ακρίβεια. Μάλιστα πολλές φορές συγκρούεται το έγκαιρο με το έγκυρο. Παράλληλα αναδύεται το 'πλεονέκτημα' της ταχύτητας και το 'μειονέκτημα' της ελλειπούς τεκμηρίωσης.
Οι φήμες και οι διαδόσεις, αλλάζουν μορφή και γίνονται «πληροφορίες», αμέσως μόλις μεσολαβήσει ο δημοσιογράφος. Το φαινόμενο εξηγεί η πίεση για όλο και περισσότερο περιεχόμενο το ταχύτερο δυνατόν. Περιεχόμενο συνδεδεμένο με το χρόνο με την έννοια του timing, του 'χρονισμού'. Περιεχόμενο κατά παραγγελία από τα brands.
Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η online ενημέρωση απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό. Σε ανθρώπους με διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα. Σε λαούς με διαφορετικούς κώδικες ηθικής.
Το gate keeping ωστόσο, δεν φαίνεται να είναι λύση. Οι κανόνες για την πνευματική ιδιοκτησία καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος. Η λογοκλοπή δεν γνωρίζει σύνορα. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον επαγγελματία δημοσιογράφο και τον blogger είναι δύσκολο να οριστεί. Το ότι ο πρώτος ακολουθεί συγκεκριμένες πρακτικές και κανόνες δεν είναι καθοριστικό, διότι δεν μπορεί κανείς να περιμένει από τη δημοσιογραφία των πολιτών να ακολουθήσει τους ίδιους κανόνες.
Δεδομένο: Η συμμετοχή και των δύο μερών στο πολεμικό τοπίο των social media τους ωθεί σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό για το ποιος θα μεταδώσει πρώτος μια πληροφορία και ποιος θα γίνει ο insider  που αξίζει τον τίτλο του influencer, του ασκούντος επιρροή. Η απόδειξη χάνεται ως έννοια. Η ερευνητική δημοσιογραφία που την επεδίωκε δεν βρίσκει πηγές χρηματοδότησης. Οι πολιτικές και οικονομικές εξουσίες προσπαθούν όλο και περισσότερο να εκμαυλίσουν το παγκόσμιο σύστημα ενημέρωσης. Ορισμένα ΜΜΕ έχουν γίνει το εξωραϊσμένο πρόσωπο συμφερόντων που επιβάλουν την ισχύ τους με εργαλείο το φόβο και τη σπέκουλα στο web και στις τηλεοράσεις.
Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κάποιος: Ο πολίτης; Η δημοκρατία; Το δημόσιο συμφέρον; Εγκαταλείφθηκαν λόγω της αυτιστικής συμπεριφοράς των σύγχρονων ΜΜΕ και του οικονομικού ανταγωνισμού ;  Λόγω της δύναμης του outsourcing;
Μέσα σε αυτό το αμείλικτο οικονομιικό περιβάλλον. Μέσα σε μια εποχή κρίσης, οικονομικής, θεσμικής και αξιών. Καταμεσίς του πολέμου μεταξύ των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης και της online ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια της παράλληλης μάχης μεταξύ των μεγάλων δικτύων (και στο web) και των social media, η ανάγκη να γίνει επιτέλους η συζήτηση για τη δεοντολογία και τα πρότυπα, τα ethics και τα guidelines είναι επιβεβλημένη. Αλλιώς ο Τύπος δένεται χειροπόδαρα με δεσμά που ο ίδιος διαθέτει !